ناسا و لباس فضایی جدیدی که در چند ثانیه پوشیده می شود

نیما دادگستر
چنانچه با لباسی که روی زمین بر تن می کنید، وارد فضای بین سیاره ای شوید علاوه بر مشکل تنفس، مشکلات فراوانی مثل سوختن پوست به خاطر تشعشعات مضر، ورم پوست و غشاهای زیرین، و موارد دیگر که گاه برگشت پذیر و بدون درد و گاه غیر قابل برگشت هستند در 10 ثانیه (کمتر یا بیشتر) بروز می کنند. نبود اکسیژن به سرعت شما را دچار بیهوشی می کند و احتمالاً در یکی دو دقیقه، خواهید مرد. (خیلی از محدودیت های دیگر هم هنوز شناخته شده نیستند.)

پس در اصل، شما می توانید بدون یک لباس فضایی وارد محیط خلاء شوید ولی برگشتی در کار نخواهد بود. برای همین هم ناسا که میلیون ها دلار صرف آموزش فضانوردان می کند، همواره در حال تلاش برای بهبود لباس های فضانوردان است و در لباس جدید، پیشرفت های چشمگیری در رابطه با فرود بر سطح دیگر کرات و نمونه برداری دیده می شود.
لباس Z-1 که جدیدترین نمونه از لباس های فضایی ناسا است، برای اکتشاف بر روی سیارات دیگر طراحی شده و مهمترین نو آوری آن، اتصال های منعطف هستند که با استفاده از بلبرینگ هایی در منطقه دور کمر، ران، بالای زانو و قوزک پا ساخته شده اند تا امکان حرکت آسان و نمونه برداری از سطح کرات دیگر را برای فضانوردان میسر کنند. همچنین باید به مواد جدیدی که در این لباس استفاده شده اشاره کرد که نوعی نایلون پوشیده شده از اورتان برای نگه داشتن هوا و نیز پلی استر برای کمک به حفظ شکل کلی لباس است.

قطعه اصلی این لباس یک پورت است که در پشت آن قرار دارد و به آن امکان می دهد تا به وسیله نقلیه (به عنوان یک پوسته خارجی) قفل شود. وجود این پورت بزرگ به این معنا است که فضانوردان می توانند به سادگی از داخل وسیله نقلیه به داخل لباس فرو روند، بلافاصله آماده شوند و بر روی سطح سیارات دیگر گام بگذارند.

دیگر نکته جالب این است که لباس به طور مناسب برای محیط های پر فشار نیز سازگار شده که به معنای اجتناب از مشکلات ناشی از رفتن سریع به محیط بیرون از وسیله نقلیه یا فضاپیما است. البته Z-1 راهی به فضا پیدا نخواهد کرد زیرا بعد از بهبود و توسعه، مدل های Z-2 و Z-3 آن مورد تست و بررسی قرار خواهند گرفت و سر انجام در سال 2017 لباس جدید Z آماده استفاده خواهد شد.

www.narenji.ir

ویلیام ماگریج، طراح اولین لپ‌تاپ درگذشت

آقای «ویلیام ماگریج» طراح صنعتی انگلیسی تبار که اولین کامپیوتر قابل حمل و تا شو را طراحی کرد، در سن 69 سالگی و در اثر عوارض سرطان، در سان‌فرانسیسکو درگذشت. او از سال 2010 مدیر موزه ملی طراحی (کوپر-هیوئیت) در نیویورک بود.

آقای ماگریج در 1979 Grid Compass را طراحی کرد. یک کامپیوترِ لولایی با نمایشگری که به روی کیبورد بسته می‌شد. اکثراً از این کامپیوتر به عنوان اولین لپ‌تاپ یاد می‌شود. جالب است بدانید که قیمت خرده‌فروشی آن در سال 1982 معادل 8150 دلار بود. کامپیوتری با بدنه منیزیومی که از پردازنده اینتل 8086، نمایشگر الکترولومینسانس (برق‌تابناکی) با رزولوشن 320 در 240 و یک مودم با سرعت انتقال 1200 بیت در ثانیه برخوردار بود.

قیمت بالا و سیستم عامل اختصاصی‌سازی شده آن باعث شد که فروشش محدود به ارتش امریکا شود ولی در ادامه، ناسا در سال 1985 آن را در مأموریت شاتل فضایی دیسکاوری به کار گرفت و به فضا فرستاد.

تقریباً تمام لپ‌تاپ‌ها تا به امروز از همان ویژگیِ لولایی بودن که آقای ماگریج در طراحی خود استفاده کرد، برخوردار هستند و از آنجایی که نام ماگریج نیز در پتنت لولایی آمده است حقوق پتنت مربوط به Grid Compass می‌شود که در سال 1988 به مالکیت کمپانی تندی در آمد. کمپانی تندی نیز در سال 2000 ورشکست شد و کمپانی RadioShack سهام آن را خریداری کرد.

آقای ماگریج را باید نابغه‌ای دانست که باعث محو شدن مرزهای میان طراحی سخت‌افزاری و طراحی ظاهری شد. او در سال 1991 کمپانی طراحی خود را با نام Ideo تأسیس کرد. همچنین بین سال‌های 1983 تا 2010 به عنوان پروفسور مشاور در زمینه طراحی، خدمات خود را به دانشجویان دانشگاه استنفورد ارائه می‌کرد. وی در سال 1993 نیز به عنوان پروفسور میهمان، در زمینه طراحی تعامل ، در کالج سلطنتی هنر در لندن حضور یافت.

پروفسور ماگریج کتابی با نام «طراحی تعامل‌ها» را نوشته که تاریخچه طراحی تعامل را در خود دارد و به سال 2006 منتشر شده. در این کتاب مصاحبه‌هایی با لری پیج و سرگی برین (مؤسسین گوگل) نیز وجود دارد. سپس در سال 2010 کتاب «طراحی رسانه» از او به انتشار رسید؛ جستاری درباره انواع رسانه‌های جدید و قدیم.

آقای ماگریج در سال 2009 جایزه یک عمر دستاورد را از جشن جایزه ملی طراحی دریافت کرد و در سال 2010 نیز جایزه « طراحان پرنس فیلیپ » به او اعطا شد.

کارولین باومَن مدیر مشترک موزه ملی طراحی (کوپر-هیوئیت) در یادداشتی که به مناسبت بزرگداشت پروفسور ماگریج منتشر کرده، چنین نوشته: «کارمندان موزه و جامعه طراحی از او به بزرگی و با علاقه یاد می‌کنند، بیل از طریق مشاوره‌های خردمندانه‌اش، ایده‌هایش که از مرزهای قبلی فراتر می‌رفتند، و نیز همراهی شادمانه‌اش بر زندگی خیلی از ما اثر گذاشت.»

جان کریگتون (فضانورد) با Grid Compass در شاتل فضایی دیسکاوری؛ سال 1985

آقای ماگریج از منظر طراحی صنعتی تحولی بزرگ در دیدگاه طراحان به وجود آورد. تا قبل از Grid، کامپیوتر قابل حمل به کامپیوترهایی اطلاق می‌شد که مثل چرخ‌خیاطی داخل یک جعبه قرار می‌گرفتند و یک دستگیره بزرگ هم بالای سرشان بود تا بشود وزن 10 کیلوگرمی آنها را تحمل کرد. ولی با آمدن Grid ایده‌های طراحی دگرگون شد. تمرکز پروفسور ماگریج بر روی نحوه تعامل افراد با کامپیوترهایشان بود، و نه فقط کسب اطمینان از اینکه کامپیوتر لولایی به خوبی و بدون مشکل باز و بسته می‌شود. ماگریج را باید به نوعی، پدر لپ‌تاپ‌های امروزی دانست.

منبع نارنجی

قالی هوشمند و ثبت الگوهای راه رفتن انسان

يک تیم از محققین منچستر قالی هوشمندی طراحی کرده اند که می تواند با الگو برداری از وضعیت گام های انسان ریسک زمين خوردن او را پيش بینی کند. اين طرح چيزی شبیه به یک فرش است که بر روی زمین پهن می شود و افراد بايستی بر روی آن گام بردارند. 

همه افراد به مرور زمان و گذشت سن به طور اجتناب ناپذيری دچار تغييراتی در الگو های حرکتی اندامها از جمله پاها در حين راه رفتن می شوند. علاوه بر افراد دارای ناتوانی های حرکتی و بیمارانی که دچار اختلالات اعصاب هستند، ساير افراد نيز در سنين بالا اغلب با اين تغییرات مواجه می شوند. گاهی اوقات این تغييرات منجر به عدم توانایی فرد در حفظ تعادل و به دنبال آن زمین خوردن وی خواهد شد. پيش آمده است که پوکی استخوان هم مزید بر علت شود و یک زمين خوردن ساده، آسیب های جدی استخوانی را پديد آورد. 

این قالی هوشمند می تواند با الگو برداری از وضعیت گام برداشتن افراد، اين تغییرات را شناسایی کرده و پيش بینی کند که چه حرکاتی روندی بحرانی دارند و ممکن است منجر به عدم توانايی فرد در حفظ تعادلش شوند. بیماران و افراد مسن با دانستن این نکته با احتياط بیشتری قدم بر می دارند و می توانند مشکلات حرکتی خود را قبل از بروز حادثه ای با پزشک خود در ميان بگذارند. 

لایه زيرين این قالی هوشمند شامل مجموعه ای از فيبر های نوری پلاستیکی و سنسور های الکترونیکی است. این مجموعه با استفاده از تکنيک توموگرافی به گستراندن نور در سطح زیرین قالی می پردازد. در هنگام راه رفتن می تواند تصاويری دو بعدی از نحوه گام برداشتن فرد تهیه کند. پس از تهیه اين تصاویر سيگنالهايی به يک کامپیوتر ارسال می شود و در آنجا اطلاعات مورد پردازش قرار می گیرند. 

به کمک يک نرم افزار، کار نقشه برداری از گام های فرد در هنگام حرکت روی قالی، انجام می شود. اين برنامه دارای پتانسیل پيش بینی تغييرات الگوی راه رفتن انسان و بررسی وضعیت خطر است. با اين وجود کوچکترين تغییرات در گذر زمان که معمولا توسط خود فرد و يا اطرافیان قابل تشخیص نيست، به کمک این قالی هوشمند قابل شناسایی و پیگیری است. 

این قالی هوشمند می تواند بسيار کاربردی باشد و به مرور زمان به يک ابزار کمک درمانی برای کلیه افراد دارای ناتوانی خاص و بیماران با اختلالات حرکتی محسوب شود. وجود اين قالی هوشمند در بيمارستان ها و یا حتی منازل بيماران می تواند کمک بزرگی به پزشکان معالج آنها در زمينه پی گرفتن مسیر درمانی صحیح باشد. 

ممکن است در نمونه های توسعه یافته اين قالی هوشمند دامنه وسيعی از اطلاعات مربوط به بیمار در هنگام گام برداشتن بر روی آن قابل جمع آوری و پردازش باشد. اين طرح در حال حاضر در کنفرانس photon12 ارائه شده است و طراحان آن ادعا کرده اند می توانند تا 50درصد حرکات خطر ساز که منجر به زمین خوردن افراد بالای 65 سال می شوند را پيش بینی کنند. 

هنوز خبری از زمان توليد این طرح به عنوان یک محصول تجاری در دسترس نیست. اما امید می رود که روز به روز با به کارگیری تکنولوژی، شاهد طراحی ابزار های کمک درمانی گسترده تر و پيشرفته تری برای کلیه بيماران باشیم.

منبع : نارنجی

یک گجت برای نیش پشه: تراپیک

این محصول که Therapik نام دارد، در نگاه اول شبیه گجت های ارزان قیمت و بلااستفاده ای است که در کانال های فروش تلویزیونی تبلیغ شان را می کنند. اما به نظر می رسد که واقعا با یک محصول کاربردی مواجه هستیم. اگر زیاد توسط پشه ها گزیده می شوید، احتمالا از خارش محل نیش پشه به ستوه می آیید. و اینجا است که این گجت عجیب مشکل را حل می کند.
کافی است آن را روشن کنید و چراغ آن را روی محل نیش پشه بگیرید. حدود ۱ دقیقه صبر کنید و بعد از آن متوجه می شوید که خارش نیش پشه ناپدید شده است.
البته این گجت ۱۳ دلاری فقط برای نیش پشه نیست و سازنده اش ادعا می کند که برای انواع نیش موجودات مختلف مانند مورچه، زنبور و حتی عروس دریایی موثر است.
وبلاگ گیزمودو هم می گوید وقتی آن را دیدیم به نظرمان چیز مسخره ای آمد که امکان ندارد به درد بخورد. اما زمانی که آن را امتحان کردیم متوجه شدیم این گجت واقعا موثر است و به خوبی خارش محل نیش را برطرف می کند. البته این گجت توسط FDA هم برای بهبود جای نیش حشرات تایید شده است.
اما Therapikچطور کار می کند؟ واقعیت این است که نیش اغلب موجودات نسبت به حرارت حساس است (منظور زهر تزریق شده است که سبب خارش و ناراحتی میشود) این گجت با کمک یک لامپ کوچک حرارت را در دمای مشخصی به محل نیش وارد می کند و در نتیجه سبب تجزیه ساختار زهر می شود و اثر آن را ختثی می کند. به همین خاطر هم خارش از بین می رود و هم التهاب محل گزش.
اما اگر این گجت را نداشته باشیم شما روش دیگری برای خلاصی از خارش نیش پشه پیشنهاد می کنید؟

therapik

http://www.narenji.ir/